شماره ٥٩: گذر از آنکه نديدست و جز خبر ندهد

گذر از آنکه نديدست و جز خبر ندهد

سخن دراز کند لذت نظر ندهد

شنيده ام سخن شاعر و فقيه و حکيم

اگر چه نخل بلند است برگ و بر ندهد

تجلئي که برو پير دير مي نازد

هزار شب دهد و تاب يک سحر ندهد

هم از خدا گله دارم که بر زبان نرسد

متاع دل برد و يوسفي به بر ندهد

نه در حرم نه به بتخانه يابم آن ساقي

که شعله شعله به بخشد شرر شرر ندهد