خاتمه

تو شمشيري ز کام خود برون آ

برون آ از نيام خود برون آ

نقاب از ممکنات خويش برگير

مه و خورشيد و انجم را به بر گير

شب خود روشن از نور يقين کن

يد بيضا برون از آستين کن

کسي کو ديده را بر دل گشود است

شراري کشت و پرويني درود است

شراري جسته ئي گير از درونم

که من مانند رومي گرم خونم

وگر نه آتش از تهذيب نو گير

برون خود بيفروز اندرون مير