شماره ٥٩٤: هنگام گل است و باده بايد

هنگام گل است و باده بايد

ساقي و حريف ساده بايد

گر غنچه گره بر ابرو افگند

پيشاني گل گشاده بايد

ساقي برخيز و ياربنشان

کاين شسته و آن ستاده بايد

جان است پيام اهل دل را

جاني که به کف نهاده بايد

وانگاه حريف ساده و مست

در دست من اوفتاده بايد

خسرو، ز بتان کرشمه بد نيست

معشوقه خود مراده بايد