حکايت

شنيدم حاجييي احرام بسته

چو در ريگ بيابان گشت خسته

بخود گفت: ار چه پر تشويش راهست

جمال کعبه نيکو عذر خواهست

اگر در خانه خود را قيد سازي

کجا مرغ حرم را صيد سازي؟

ز هجران گر چه داري صد شکايت

به روز وصل بگذار آن حکايت

به ماهي گر پديد آيد گناهي

توان بخشيد جرمش را به ماهي