ماه قدح نوش

هوشم ربوده، ماه قدح نوشي

خورشيد روي زهره بناگوشي

زنجير دل، ز جعد بناگوشي

گلبرگ تر، به مشک سيه پوشي

از غم، بسان سوزن زرينم

در آرزوي سيم بر و دوشي

خون جگر به ساغر من کرده

ساغر ز دست مدعيان نوشي

بينم بلا، ز نرگس بيماري

دارم فغان، ز غنچه خاموشي

دردا که نيست ز آن بت نوشين لب

ما را نه بوسه اي و نه آغوشي

بالاي او به سرو سهي ماند

مژگان او به بخت رهي ماند