ناي خروشان

چو ني بسينه خروشد، دلي که من دارم

بناله گرم بود، محفلي که من دارم

بيا و اشک مرا چاره کن، که همچو حباب

بروي آب بود منزلي که من دارم

دل من از نگه گرم او نپرهيزد

ز برق سر نکشد، حاصلي که من دارم

بخون نشسته ام از جان ستاني دل خويش

درون سينه بود، قاتلي که من دارم

ز شرم عشق خموشم، کجاست گريه شوق؟

که با تو شرح دهد مشکلي که من دارم

رهي، چو شمع فروزان گرم بسوزانند

زبان شکوه ندارد دلي که من دارم

مردادماه ١٣٢٦