خنده برق

سزاي چون تو گلي گرچه نيست خانه ما

بيا چو بوي گل امشب بآشيانه ما

تو اي ستاره خندان، کجا خبر داري؟

ز ناله سحر و گريه شبانه ما

چو بانگ رعد خروشان که پيچد اندر کوه

جهان پر است ز گلبانگ عاشقانه ما

نواي گرم ني، از فيض آتشين نفسي است

ز سوز سينه بود، گرمي ترانه ما

چنان ز خاطر اهل جهان فراموشيم

که سيل نيز نگيرد سراغ خانه ما

بخنده روئي دشمن مخور فريب، رهي

که برق، خنده زنان سوخت آشيانه ما

مردادماه ١٣٣١