مطايبه (طبيب و بيطار)

عمري از جور چرخ مينا رنگ

رنجه بودم، ز رنج بيماري

يافت آئينه وجودم زنگ

از جفاي سپهر زنگاري

تار شد ديدگان روشن بين

زرد شد، چهرگان گلناري

همچو موشي نحيف گشت و نزار

تن فربه چو گاو پرواري

آزمودم همه طبيبان را

در شفاخانه هاي بهداري

کار آن جمله و طبابتشان

کار بوزينه بود و نجاري

نه حکيمي، خبر ز حکمت داشت

نه پرستاري، از پرستاري

پيش بيطار رفتم آخر کار

چاره اي خواستم ز ناچاري

و آن شفابخش دام و دد، بگرفت

دستم و رستم از گرفتاري

بي تأمل علاج دردم کرد

تن ز غم رست و من ز غمخواري

طرفه بين، کز طبيبم آن نرسيد

که ز داناي فن بيطاري

يا من از خيل چارپايانم

يا طبيبان از هنر عاري

تيرماه ١٣٣٢