گفتار (٤٨)

خردمندي را که در زمره اوباش سخن ببندد شگفت مدار، که آواز بربط با غلبه وهل برنيايد و بوي عبير از گند سير فرو ماند

بلند آواز نادان گردن افراخت

که دانا را به بي شرمي بينداخت

نمي داند که آهنگ حجازي

فروماند ز بانگ طبل غازي