گفتار (٦٢)

دو چيز محال عقلست خوردن بيش از رزق مقسوم و مردن پيش از وقت معلوم

قضا دگر نشود گر هزار ناله و آه

بکفر يا بشکايت برآيد از دهني

فرشته اي که وکيلست بر خزاين باد

چه غم خورد که بميرد چراغ پيرزني