شماره ٢

خواجه از فرط بزرگي همچو . . . شد که دماغ

لاجرم بهر بزرگان . . . نجنباند ز جا

راستي وضع بزرگي . . . من دارد که او

چون ببيند کودکي از دور برخيزد به پا