شماره ١٦٠

هر که خواهد که بود پيش سلاطين بر پاي

همچو شمعش نگريزد ز ثبات قدمي

ادب آن است که گر تيغ نهندش بر سر

بايدش داشت زبان گوش زهر نيک و بدي

بعد از آن کارش اگر زانکه فروغي گيرد

گر مشو غره که ناگه بکشندش به دمي