سؤال بعض العارفين عن بعض المنعمين عن قدر سعيه في تحصيل الاسباب الدنيوية و تقصيرة عن الائسباب الاخروية

عارفي از منعمي کرد اين سؤال:

کاي تو را دل در پي مال و منال

سعي تو، از بهر دنياي دني

تا چه مقدار است؟ اي مرد غني!

گفت: بيرون است از حد شمار

کار من اين است در ليل و نهار

عارفش گفت: اين که بهرش در تکي

حاصلت زان چيست؟ گفتا: اندکي

آنچه مقصود است، اي روشن ضمير!

برنيايد زان، مگر عشر عشير

گفت عارف: آن که هستي روز و شب

از پي تحصيل آن، در تاب و تب

شغل آن را قبله خود ساختي

عمر خود را بر سر آن باختي

آنچه او مي خواستي، واصل نشد

مدعاي تو از آن، حاصل نشد

دار عقبي، کان ز دنيا برتر است

وز پي آن، سعي خواجه کمتر است

چون شود حاصل تو را چيزي از آن؟

من نگويم، خود بگو، اي نکته دان!