شماره ٥٤٥: صراحيي که دم صبح قلقلي دارد

صراحيي که دم صبح قلقلي دارد

چو بلبلي است که مد نظر گلي دارد

زبان شانه ز وصفش به يکديگر پيچيد

کجا بهشت چو آن زلف سنبلي دارد؟

سرم ز شعله سودا چو دود مي نگرد

مگر دلم سر پيوند کاکلي دارد؟

ز حال صائب و نوميديش چه مي پرسي

نمي رسد به تو دستش، توکلي دارد