شماره ٥٠٧: دل صاف پرواي محشر ندارد

دل صاف پرواي محشر ندارد

که درياغم از دامن ترندارد

بساز اي خردمند با تيره بختي

که دريا گزيري ز عنبر ندارد

شود تخته مشق هر خاروخس را

چو دريا بزرگي که لنگر ندارد

شود خشک همچون سبو دست آن کس

که باري ز دوش کسي برندارد

ز طعن خسان پاک گوهر نترسد

رگ لعل پرواي نشترندارد

دل روشن از انقلاب است ايمن

ز طوفان خطر آب گوهر ندارد

نخواهد سرگرم دستار صائب

که خورشيد حاجت به افسر ندارد