شماره ٩٦: خراباتي است پر رندان سرمست

خراباتي است پر رندان سرمست

ز سر مستي همه نه نيست و نه هست

فرو رفته همه در آب تاريک

برآورده همه در کافري دست

همه فارغ ز امروز و ز فردا

همه آزاد از هشيار و از مست

مگر افتاد پير ما بر آن قوم

مرقع چاک زد زنار در بست

يقينش گشت کار و بي گمان شد

درستش گشت فقر و توبه بشکست

سياهيي که در هر دو جهان بود

فرود آمد به جان او و بنشست

نقاب جان او شد آن سياهي

سياهي آمد و در کفر پيوست

چو آب خضر در تاريکي افتاد

کنون هم او ز خلق و خلق ازو رست

دل عطار خون گشت و حق اوست

که تيري آنچنان ناگه ازو جست