در بيان عاقبت انديشي

از بلا تا رسته گردي اي عزيز

باز بايد داشتن دست از دو چيز

رو تو دست از نفس و دنيا باز دار

تا بلاها را نباشد با تو کار

ور بحرص و آز گردي مبتلا

با تو روي آرد زهر سو صد بلا

آنکه نبود هيچ نقدش در ميان

هر کجا باشد بود اندر امان

نفس و دنيا را رها کن اي پسر

باز رستي از بلا و از خطر

اي بسا کز براي نفس زار

در بلا افتاد و گشت از غم نزار

از براي نفس مرغ نا مراد

آمد و در دام صياد اوفتاد

تا دلت آرام يابد اي پسر

بود و نابود جهان يکسان شمر

از عذاب و قهر حق ايمن مباش

در پي آزار هر مؤمن مباش

در بلا ياري مخواه از هيچ کس

ز آنکه نبود جز خدا فرياد رس

هر که را رنجانده عذرش بخواه

تا نباشد خصم تو در عرصه گاه

گر غنا خواهد کسي از ذوالمنن

در قناعت مي توانش يافتن