شماره ٢١١: رفت کار دل ز دست، اکنون تو دان

رفت کار دل ز دست، اکنون تو دان

جان اميد اندر تو بست، اکنون تو دان

دست و پايي مي زدم، تا بود جان

شد، دريغا! دل ز دست، اکنون تو دان

شد دل بيچاره از دست وفات

زير پاي هجر پست، اکنون تو دان

رفت عمري کآمدي کاري ز من

چون که عمرم برنشست، اکنون تو دان

نيک نوميدم ز اميد بهي

حالم از بد بدتر است، اکنون تو دان

از گل شادي نديدم رنگ و بوي

خار غم در جان شکست، اکنون تو دان

چون عراقي را ندادي ره به خود

گمرهي شد خودپرست، اکنون تو دان