شماره ٣٢٦: دارم از طبع ستم خيز تو حظي و چه حظ

دارم از طبع ستم خيز تو حظي و چه حظ

وز عتاب شعف آميز تو حظي و چه حظ

مي کنم با نفس آميز نگه هاي عجب

از نگاه غضب آميز تو حظي و چه حظ

آن که وي جرعه کش بزم تو بود امشب داشت

پيش اغيار به پرهيز تو حظي و چه حظ

نيم بسمل شده تيغ تغافل امروز

مي کند از نگه تيز تو حظي و چه حظ

دل که از شوق کلام تو کبابست کباب

دارد از لعل نمک ريز تو حظي و چه حظ

وقت تغيير عذارت که شد آزرده رقيب

کردم از سبزه نوخيز تو حظي و چه حظ

محتشم را که به يک موي دل آويخته اي

دارد از موي دلاويز تو حظي و چه حظ