وله

جانا ز حسن گشت رخ تو چو جان من

وندر جمال خويش عيان شد گمان تو

جستي ز لشکري که کند لاش حسن تو

رستي ز آفتي که بپوشد رخان تو

از انده بنفشه بتا ارغوانت رست

در خار باز رست گل ارغوان تو

بازم رهان ز ظلمت هجران ز بهر آنک

ايمن شد از تباهي ظلمت رخان تو