شماره ٦٢٢: اي کرده چهره تو چو گلنار شرم تو

اي کرده چهره تو چو گلنار شرم تو

پرهيز من ز چيست ز تو يار شرم تو

گلشن ز رنگ روي تو صد رنگ ريخته ست

چون گل چرا دميد ز رخسار شرم تو

من صد هزار خرقه ز سودا بدوختم

کان جمله را بسوخت به يک بار شرم تو

صافي شرم توست نهان در حجاب غيب

دردي بريخت بر رخ گلزار شرم تو

آن دل که سنگ بود ز شرم تو آب ريخت

يا رب چه کرد در دل هشيار شرم تو

خون گشت نام کوه که نامش شده ست لعل

چون درفتاد در که و کهسار شرم تو