شماره ٨٦

ز بند آز بجز عاقلان نرسته ستند

دگر به تيغ طمع حلق خويش خسته ستند

طمع ببر تو ز بيشي که جمله بي طمعان

ز دست بند ستمگاره دهر جسته ستند

گوزن و گور که استام زر نمي جويند

زقيد و بند و غل و برنشست رسته ستند

و گر بر اسپ ستام است، لاجرم گردنش

چو بندگان ذليل و حقير بسته ستند

پراپرند زطمع بازو، جغدکان بي رنج

نشسته اند ازيشان طمع گسسته ستند