شماره ٢٥: اي سرخ گشته از تو به خون روي زرد ما

اي سرخ گشته از تو به خون روي زرد ما

ما را ز درد کشته و غافل ز درد ما

از تيغ بي ملاحظه آه ما بترس

اوليست اينکه کس نشود هم نبرد ما

در آه ما نهفته خزان و بهار حسن

تأثيرهاست با نفس گرم و سرد ما

رخش اينچنين متاز که پيش از تو ديگري

کردست اينچنين و نديدست گرد ما

سد لعب بلعجب شد و سد نقش بد نشست

تا ريختيم با تو، بد افتاد نرد ما

وحشي گرفت خاطر ما از حريم دير

رفتيم تا کجاست دگر آبخورد ما