شماره ١٨٣: پي خدنگ جگر گون به خون مردم کرد

پي خدنگ جگر گون به خون مردم کرد

بهانه ساخت که شنجرف بوده پي گم کرد

تبسمي ز لب دلفريب او ديدم

که هر چه با دل من کرد آن تبسم کرد

چنان شدم ز غم و غصه جدايي دوست

که ديد دشمن اگر حال من ، ترحم کرد

ز سنگ تفرقه ايمن نشست صاف دلي

که رفت و تکيه به ديوار دير چون خم کرد

نگفت يار که داد از که مي زند وحشي

اگر چه بر در او عمرها تظلم کرد