در بيان سهر و بيخوابي که رکن چهارم ولايت و مقام ابدال است

خواب مرگ و حيات بيداريست

صلح مرگ از حيات بيزاريست

مي گريزي ز زخم نشتر مرگ

چه کني روي در برادر مرگ

خواب دزديست زندگاني کاه

نقد خود را ز دزد دار نگاه

مثلي روشن است بر که و مه

که سپردن به دزد کالا به

مگر اين دزد ازان بود بالا

که سپردن توان به او کالا

باشد اي کرده رو به راه طلب

نيم عمر تو روز و نيمي شب

شب تو چون همه گذشت به خواب

عر تو نيمه شد به وقت حساب

بر تو خواهي دراز گردد روز

چيزي از شب بدزد و بر وي دوز

في المثل گر شود ز عمر تو کم

روزي افتي ميان غصه و غم

صد شب از عمر خويش کم کردي

غم آن از غرور کم خوردي

قصد شبگير کن که بي شبگير

نيست اين راه انقطاع پذير

شبروان را ز ره بريدن شب

گر چه باشد هزار گونه تعب

چون به منزل شتر بخوابانند

آن زمان مدح شبروي خوانند

انما السائرون کل رواح

يحمدون السري لدي الاصباح