مناجات در کف تضرع گشادن و قدم رجا در ميدان توکل نهادن

اي غمت دولت جاويد همه

قرب تو غايت اميد همه

به غمت خاطر نوميدان خوش

وز رخت جنت جاويدان خوش

مبتلاي من و ماييم هنوز

مانده در خوف و رجاييم هنوز

چون به مايي خود اندر بنديم

به تو بي فضل تو چون پيونديم

بين گرفتاري و رسوايي ما

برهان ما را از مايي ما

بو که سويت ره و رويي يابيم

وز گلستان تو بويي يابيم

جامي از جان و جهان بگسسته ست

تار اميد به لطفت بسته ست

دار پيوندش ازان تار قوي

کن بدل کهنگيش را به نوي

چون شود عقد اميدش محکم

عقده شک ز دلش گردد کم

ساز از سر يقين آگاهش

ده به ميدان توکل راهش