شماره ٣٧

هزار افسوس کز بزم جهان ناگاه بيرون شد

ز جور اختر و بيداد گردون ميرعبدالله

هزار افغان ز بي مهري چرخ پير کز کينش

به عقبي شد جوان از گيتي دون ميرعبدالله

دريغا گشت در گلزار هستي ناگهان چون گل

شراب زندگي در ساغرش خون ميرعبدالله

رخ تابان نهفت و کرد روز جمله ياران را

جدا از مهر روي خويش شبگون ميرعبدالله

بود از ماتمش از حد فزون داغ دل ياران

که بودش مهرباني از حد افزون ميرعبدالله

ز کج رفتاري گردون و بيداد سپهر دون

به ناکامي شد از بزم جهان چون ميرعبدالله

رقم زد از پي تاريخ سال رحلتش هاتف

شد از بزم جهان ناکام بيرون ميرعبدالله