غزل

آمد هزار تير تو بر جسم چاک چاک

يک تير شد خطا و شدم باعث هلاک

گر يار ياورم بود از آسمان چه بيم

گر دوست مهربان بود از دشمنان چه باک

اشکم ز بيم هجر تو هر روز تا سمک

آهم ز دست خوي تو هر شام تا سماک

بازش مگر حيات دهد لطف شهريار

اکنون که گشت رشحه ز جور فلک هلاک

محمود پادشاه که در روزگار او

از نوک ناوکش شده خفتان چرخ چاک