شماره ٨٤: در کوي تو آمد بسرم سنگ ملامت

در کوي تو آمد بسرم سنگ ملامت

مشکل که ازين کوي برم جان بسلامت

نتوان گله از جور و جفايي که تو کردي

جور تو کرم بود و جفاي تو کرامت

امروز درين شهر مرا حال غريبست

ني راي سفر کردن و ني روي اقامت

شد سيل سرشکم سبب طعنه مردم

توفان بلا دارم و درياي ملامت

«قد قامت » و فرياد مؤذن نکند گوش

آن کس که بفرياد بود زان قد و قامت

اي دل، که تو امروز گرفتار فراقي

امروز تو کم نيست ز فرداي قيامت

بي روي تو يک چند اگر زيست هلالي

جان ميدهد اينک بصد اندوه و ندامت