شماره ٢٣٩: عمر رفته است و کنون آفت جاني دارم

عمر رفته است و کنون آفت جاني دارم

گشته ام پير، ولي عشق جواني دارم

چاره ساز دل و جان همه بيماراني

چاره اي ساز، که من هم دل و جاني دارم

کاش! چون لاله، دل تنگ مرا بشکافي

تا بداني که چه سان داغ نهاني دارم؟

بر همه خلق يقين شد که: وفا نيست ترا

ليک من از طمع خويش گماني دارم

بنده ام خواندي و داغم چو سگان بنهادي

زين سبب در همه جا نام و نشاني دارم

ملک عشق تو جهانيست که پايانش نيست

من درين ملکم و غوغاي جهاني دارم

جان من، شرح المهاي هلالي بشنو

که درين واقعه جانسوز بياني دارم