شماره ٢٥١: چون قامت آن سرو سهي کرد هلاکم

چون قامت آن سرو سهي کرد هلاکم

سروي بنشانيد، روان، بر سر خاکم

رفتي و دلم چاک شد از دست تو دلبر

باز آ و قدم رنجه نما در دل چاکم

گفتي که: هلاکت کنم از ناز و کرشمه

بنشين، که من از دست تو امروز هلاکم

شاديم بخاک قدمت، همچو هلالي

نه بر سر گورم قدم، از ناز، که خاکم