شماره ٤٦: رخ خوب خويشتن را بچه پوشي از نظرها؟

رخ خوب خويشتن را بچه پوشي از نظرها؟

که به حسرت تو رفتن بدو ديده خاک درها

برت آمديم يک دم، ز براي دست بوسي

چو ملول گشتي از ما، ببريم درد سرها

تو به ناز خفته هرشب، ز منت خبر نباشد

که زخون ديده گريم ز غمت به رهگذرها

عجب آمدم که: بعضي ز تو غافلند، مردم

مگر از ره بصارت خلليست در بصرها؟

نتوانم از خجالت که: بر تو آورم جان

که شنيدم: التفاتي نکني به مختصرها

ز لبت نبات خيزد، چو خنده برگشايي

بهل اين شکر فروشي، که بسوختي جگرها

بر آن کمان ابرو دل اوحدي چه سنجد؟

که به زخم تير مژگان بشکافتي سپرها