شماره ٥١: نيست در آبگينه آتش و آب

نيست در آبگينه آتش و آب

باده شان رنگ مي دهد، درياب

باده نيز اندر اصل خود آبيست

کآفتابش فروغ بخشد و تاب

ز آب بي رنگ شد عنب موجود

وز عنب شيره وز شيره شراب

زين منازل نکرده آب گذار

هيچ کس را نکرد مست خراب

باش، تا رنگ و بوي برخيزد

که همان آب صرف بيني، آب

هر کس از باده نسبتي ديدند

جمله بين کس نشد ز روي صواب

چشم ازو رنگ برد و بيني بوي

عاقلش سکر ديد و غافل خواب

اگرت چشم دوربين باشد

بر گرفتم ازان جمال نقاب

اوحدي، هرچه غير او بيني

نيست يک باره جز غرور سراب