شماره ٧٣: نيامد وقت آن کز من بخواهي عذرآزارت؟

نيامد وقت آن کز من بخواهي عذرآزارت؟

دلم را شربتي سازي ز لعل چاشني دارت؟

دل از دستم برون بردي که با ما سر در آري تو

بما سر در نياوردي و سرها رفت در کارت

گمان بردم که: ميجويد دلت وصل مرا، ليکن

مرا کمتر بجويي تو، که ميجويند بسيارت

هم امروز از جهان ديدن فرو بندم دو بينايي

اگر دانم که: فردا من نخواهم ديد ديدارت

سرم را مي کني پر شور و بردل مي نهي منت

دلم را ميکشي در خون و برجان مي نهم بارت

ز روي راستي با تو ندارد سرو مانندي

که: گر در بوستان آيي، بميرد پيش رخسارت

گل وصلي به دستم چون نمي آيد چه بودي ار

کسي بودي که برکندي ز پاي اوحدي خارت؟