شماره ١٣٩: نگر: مگرد گر آن سر و سيم بر بگذشت؟

نگر: مگرد گر آن سر و سيم بر بگذشت؟

که: آب ديده نظارگان ز سر بگذشت

ز من چو زان رخ همچون قمر نشان پرسيد

رسيد بر فلکم آه و از قمر بگذشت

تو بخت بين که: نخفتم شبي جزين ساعت

که خفته بودم و دولت ز پيش در بگذشت

کدام پرده بماند درست و پوشيده؟

بدين طريق که آن ترک پرده در بگذشت

دگر به پند پدر گوش برنکرد کسي

که از مقابل او روي آن پسر بگذشت

مسافري، که به شهر آمد و بديد او را

نديده ايم کز آن آستان در بگذشت

چو ديد آن سر زلف دراز در کمرش

سرشک ديده خونريزم از کمر بگذشت

ز من بپرس گزند جراحت دل ريش

که چند نوبتم اين ناوک از جگر بگذشت

چو اوحدي نشدش دل به هيچ نوع درست

هر آن شکسته که اين تيرش از سپر بگذشت