شماره ٢٠٢: پيري که پريرم ز مناجات بر آورد

پيري که پريرم ز مناجات بر آورد

دي مست و خرابم به خرابات برآورد

يک جرعه به ذات خود ازان باده صافي

در داد که گرد از من و از ذات بر آورد

در بتکده اي برد مرا مست و بديدم

رويي، که خروش از جگر لات بر آورد

خورشيد جبيني، که فروع رخش از دور

چون شعله زد، آشوب ز ذرات بر آورد

چون در شدم، آن قامت رعنا به قيامي

دل را ز مقام و ز مقامات برآورد

چون جان رخ او ديد، پس دست گزيدن

انگشت شهادت به تحيات برآورد

با اوحدي از راه کرامت سخني گفت

وز بحر دلش موج کرامات برآورد