شماره ٢٣٢: گدايي را که دل در بند يار محتشم باشد

گدايي را که دل در بند يار محتشم باشد

دلش هم خوابه اندوه و جانش جفت غم باشد

حرامست ار کند روزي دلش ميلي به بستاني

همايون دولتي کش چون تو باغي در حرم باشد

ز چشم لطف بر احوال مسکينان نظر ميکن

که سلطان دولتي گردد، چو ميلش بر حشم باشد

به غير از نم نميبيند ز دست گريه چشم من

بصر مشکل ببيند چونکه غرق آب و نم باشد

مکن دعوت به شيريني مرا ز آن لب که در جنت

خسيسي گويد از حلوا، که در بند شکم باشد

چو بر جانم زدي زخمي، به لطفش مرهمي مي نه

ز بهر اين دل خسته نکو بنگر که هم باشد

چنين معشوقه اي در شهر و آنگه ديدنش مشکل

کسي کز پاي بنشيند به غايت بي قدم باشد

بساز، اي اوحدي، چون زر نداري، در جفاي او

که اندر کشور خوبان جفا بر بي درم باشد