شماره ٢٥٨: جهان از باد نوروزي جوان شد

جهان از باد نوروزي جوان شد

زمين در سايه سنبل نهان شد

قيامت مي کند بلبل سحرگاه

مگر گل فتنه آخر زمان شد؟

ز رنگ سبزه و شکل رياحين

زمين گويي به صورت آسمان شد

صبا در طره شمشاد پيچيد

بنفشه خاک پاي ارغوان شد

بهار آمد، بيا و توبه بشکن

که در وقتي دگر صوفي توان شد

ز رنگ و بوي گل اطراف بستان

تو پنداري بهشت جاودان شد

وليکن اوحدي را برگ گل نيست

که او آشفته روي فلان شد