شماره ٣٠٠: مطرب، مهل که محنت و غم قصد جان کند

مطرب، مهل که محنت و غم قصد جان کند

راهي سبک بيار، که رطلم گران کند

گير و گرفت چيست؟ چو با عشق ساختيم

بر ما گرفته گير که وصلي زيان کند

گر مهر و ماه را به در او برم شفيع

بر من به جهد اگر دل او مهربان کند

جز ديده و دلم نپسندد نشانه اي

تيري که چشم و ابرويش اندر کمان کند

ديديم سروها که نشانند در چمن

ليکن کسي نديد که سروي روان کند

صورت کشند و نقش بر ايوان، نه اين چنين

کش نوش در لب و گهر اندر دهان کند

شايد که اوحدي: بنويسد حديث خويش

با دوستان حکايت ازين داستان کند