شماره ٣٥٢: بي تو دل و جان من زير و زبر ميشود

بي تو دل و جان من زير و زبر ميشود

دم به دمم درد دل بيش و بتر مي شود

عمر به سر شد مرا در غم هجران تو

تا تو نگويي: مرا بي تو به سر مي شود

از رخ چون شمع خود روشنييي پيش تو

کين شب تاريک ما دير سحر مي شود

چند بپوشيدم اين راز دل و خلق را

از سخن عاشقان زود خبر مي شود

هر چه تو خواهي بگوي، کين همه دشنام تلخ

چون به لبت مي رسد شهد و شکر مي شود

گر نه دل اوحدي سوخته اي، هر دمش

سينه چه جان مي کند، ديده چه تر مي شود؟