شماره ٤٦٤: گر درد سر نباشدت، اي باد صبحدم

گر درد سر نباشدت، اي باد صبحدم

روزي به دستگيري ما رنجه کن قدم

پيش آي و تازه کن به سر آهنگ آن سرا

بر خيز و بسته کن به دل احرام آن حرم

او را يکي ببين و چو بيني « و ان يکاد»

بر خوان و چون بخواني بر روي او بدم

گو: اي شکسته خاطر ما را به دست هجر

گو: اي سپرده سينه ما را به پاي غم

ما را به پيش ناوک هجران مکن هدف

ما را ميان لشکر خواري مکن علم

زر خواستي به عشوه و سر مي نهيم نيز

دل ميبري به غارت و جان مي دهيم هم

اينجا که خط تست بدان مي نهيم سر

و آنجاکه نام ماست بر آن مي کشي قلم

آهيست در فراقت و پنجاه شعله نار

چشميست ز اشتياقت و پنجاه کاسه نم

گاهي تنم چو رعد بنالد ز هجر پر

گاهي دلم چو برق بسوزد ز وصل کم

بر بيدلي، که عهد تو دارد مگير خشم

بر عاشقي، که مهر تو ورزد، مکن ستم

پيش آر جوشني، که ز پشتم گذشت تير

بفرست مرهمي، که به جانم رسيد الم

چون صيد هر کسي شدي از بي کسان مگرد

چون رام ديگران شدي از اوحدي مرم