شماره ٥١٩: ز داغ و درد تو بر جان و دل نشان دارم

ز داغ و درد تو بر جان و دل نشان دارم

خيال روي تو در چشم در فشان دارم

تو آب ديده پيدا بهل، که پوشيده

ز سوز مهر تو آتش در استخوان دارم

بپرس ز ابرو و مژگان خويش قصه من

که اين جراحت از آن تير و آن کمان دارم

شدم چو خاک زمين خوار و روي آنم نيست

که از جفاي تو دستي بر آسمان دارم

چنان مکن که به زنار در حساب آيد

همين کمر که ز بهر تو در ميان دارم

مرا به عشق تو چون آب در گذشت از سر

چه غم ز سرزنش هر که در جهان دارم؟

باو حديث به يک بوسه اعتماد ار نيست

بمن فروش، که هم سيم و هم ضمان دارم