شماره ٥٤٣: وه! که امروز چه آشفته و بي خويشتنم

وه! که امروز چه آشفته و بي خويشتنم

دشمنم باد بدين شيوه که امروز منم

شد چو مويي تنم از غصه ناديدن تو

رحمتي کن، که ز هجر تو چو موييست تنم

اثري نيست درين پيرهن از هستي من

وين تو باور نکني، تا نکني پيرهنم

دهنت ديدم و تنگ شکرم ياد آمد

سخني گفتي و از ياد برفت آن سخنم

از دهان تو چو خواهم که حديثي گويم

ياوه گردد سخن از نازکي اندر دهنم

گر بميرم من و آيي به نمازم بيرون

تا لب گور به ده جاي بسوزد کفنم

آتش عشق تو از سينه من ننشيند

مگر آن روز که در خاک نشاني بدنم

خلق گويند: برو توبه کن از شيوه عشق

مي کنم توبه ولي بار دگر مي شکنم

گر زند بر جگرم چشم تو هر دم تيري

اوحدي نيستم، ار پيش رخت دم بزنم