شماره ٦٢٤: دوستي با دشمنان ما مکن

دوستي با دشمنان ما مکن

سود ايشان و زيان ما مکن

خون من خوردي، دلم را غم بخور

دل ببري،قصد جان ما مکن

چون ميانت خون ما ريزد، کمر

گو: فضولي در ميان ما مکن

از لب خود کان دشمن بر ميار

زهر قاتل در دهان ما مکن

اي که ميراني به دشنامم ز در

جز به شمشير امتحان ما مکن

گر نبيند چشم ما جز روي تو

گوش بر آه و فغان ما مکن

راز عشقت گر بگويم آشکار

داروي درد نهان ما مکن

گر نميرد اوحدي پيشت روان

هيچ رحمت بر روان ما مکن