شماره ٦٤٤: اي اوفتاده در غم عشقت ز پاي من

اي اوفتاده در غم عشقت ز پاي من

گر دست اوفتاده نگيري تو، واي من!

ناي دلم مگير به چنگ جفا چنين

کز چنگ محنت تو ننالم چو ناي من

پشتم چو چنبر از غم و نيکوست ماجري

دل بسته ام در آن رسن مشک ساي من

گردن بسي بگشت، تن و دل به جاي بود

روي ترا بديدم و رفتم ز جاي من

دشمن لب تو بوسد و در آرزوي آن

کز دور بوسه مي دهمت، خاک پاي من

سگ بر در سراي تو گستاخ و من غريب

اي بنده سگان در آن سراي من

درد ترا به خلق چو گويم چو اوحدي؟

آن به که اعتماد کنم بر خداي من