شماره ٦٦١: گر چه اميد ندارم که: شوم شاد از تو

گر چه اميد ندارم که: شوم شاد از تو

نتوانم که زماني نکنم ياد از تو

گفته بودي که: به فرياد تو روزي برسم

کي به فرياد رسي؟ اي همه فرياد از تو

دانم اين قصه به خسرو برسد هم روزي

که: تو شيريني و شهري شده فرهاد از تو

اگر امشب سر آن زلف به من دادي، نيک

ورنه فردا من و پاي علم و داد از تو

گر تو، اي طرفه شيراز، چنين خواهي کرد

برسد فتنه به تبريز و به بغداد از تو

دوش گفتي: به دلت در زنم آتش روزي

چه دل؟ اي خرمن دلها شده بر باد از تو

دل ما را غم هجر تو ز بنياد بکند

خود نديديم چنين کار به بنياد از تو

اوحدي را مکن از بند خود آزاد، که او

بنده اي نيست که داند شدن آزاد از تو