شماره ٧٥٤: چه پيکري؟ که ز پاکي چو گوهر نابي

چه پيکري؟ که ز پاکي چو گوهر نابي

زهي، سعادت آن خفته کش تو هم خوابي

نقاب طره شبرنگ زير چهره چه سود؟

که چون ستاره روشن ز زير مي تابي

دلم ز پسته تنگ تو چون برانديشد

به چهر زرد و دم اشکهاي عنابي

بقاي حسن چو گل چند روز مي باشد

بکوش تا مگر اين چند روز دريابي

کشيده اي چو کمان دشمن مرا در بر

مرا ز پيش ميفگن چو تير پرتابي

منت ز تافتن زلف منع مي کردم

چنان شدي که کنون روي نيز مي تابي

بيا، که مردمک چشم اوحدي بي تو

به اشک ديده فروشد چو مردم آبي