شماره ٧٥٩: اي برون از بلندي و پستي

اي برون از بلندي و پستي

جز تو کس را نمي رسد هستي

عقل در وادي محبت تو

ره غلط مي کند ز سرمستي

تا سر جمله ها شود نامت

خويشتن را به جمله بر بستي

حلقه اي نيست خالي از ذکرت

گر چه در هيچ حلقه ننشستي

بودن ما جدا نبود از تو

با تو بوديم تا تو بودستي

بر سر چار سوي رغبت خويش

نخريدي دلي، که نشکستي

اوحدي، گر وصال او خواهي

ببر از خويشتن، که پيوستي