شماره ٧٩٣: او شوي چو خود را تو از ميانه بر گيري

او شوي چو خود را تو از ميانه بر گيري

در بها بيفزايي، تا بهانه بر گيري

سنگ و شانه اي بايد تا ز پا و سر گويي

پا و سر چو گم گردد سنگ و شانه برگيري

گر مقيم درگاهي خاک شو، که در ساعت

گردنت زند گر سر ز آستانه برگيري

دام شرک را دانه جز تو کس نمي بينم

گر ز دام در خوفي دم ز دانه برگيري

در سلوک اين منهج گر به صدق مي کوشي

تا ز راه دربندي دل ز خانه برگيري

گر چوما نه بي برگي ساغري بياشامي

هم چمان برون آيي، هم چمانه برگيري

اوحدي، خطا باشد قول جز درين پرده

گر صواب مي جويي اين ترانه برگيري