شماره ٨٠٩: اي ترک حور زاده، ز تندي و کودکي

اي ترک حور زاده، ز تندي و کودکي

خون دل شکسته ما را چه مي مکي؟

بگشاي زلف و غارت دلها ببين، اگر

از بند زلف دل شکن خويش درشکي

مانند گل ز جامه پديدار ميشود

اندام روشن تو ز خوبي و نازکي

هر کس که ديد روي ترا نيک روز شد

روزت خجسته باد! که ماهي مبارکي

ترک تو چون کنم؟ که ز ترکي هزار بار

گر تيغ بر سرم شکني، تاج تارکي

گويي حسود چاره سگالم چها کند؟

گر بشنود دگر که تو با اوحدي يکي